مطالعۀ بارگزاری، سمیت، جذب و رهایش کورکومین از نانوحامل جدید جمینی سورفکتانت

هدف: در دهه های اخیر پژوهش های بسیاری در راستای بررسی خواص ضد سرطانی کورکومین انجام شده است اما با وجود تمام خواص کشندگی کورکومین بر سلول های سرطانی استفادۀ بالینی از این مادۀ طلایی طبیعی محدود باقی مانده است. علت این محدودیت را می توان در محلولیت پایین، زیست دسترس‎پذیری کم، متابولیسم سریع و عدم جذب جست و جو کرد. در این مطالعه، برای بهبود خواص فیزیک و شیمیایی کورکومین، یک جمینی سورفکتانت زیست تخریب‎پذیر جدید ساخته شد و مولکول های کورکومین داخل آن بارگزاری شد. مواد و روش ها: نانو ذرات جمینی سورفکتانت- کورکومین با روش رسوب دهی نانو تهیه شد و اندازه و توزیع اندازۀ ذرات آن به کمک روش پراکندگی دینامیکی نوری تعیین شد. همچنین رهایش دارو از بستر پلیمر بررسی شد و در نهایت آزمون سمیت mtt و جذب سلولی به صورت برون تنی روی سلول های mda-mb-231 صورت گرفت. نتایج: پلیمر جمینی سورفکتانت قادر است در محیط آبی، پلیمروزوم با توزیع اندازه ذره ای (3/0pdi≅) تشکیل دهد. بازده بارگزاری حدود 87 درصد محاسبه شد. در اثر پیوستن کورکومین به بستر پلیمر رهایش کنترل شده مشاهده شد. همچنین به علت جذب سلولی زیاد، کمپلکس جمینی سورفکتانت-کورکومین سمیت سلولی بیشتری را نشان داد. نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که پلیمروزوم های جمینی سورفکتانت می تواند به عنوان نانو حامل برای مولکول های آب گریز کورکومین در نظر گرفته شود.